De couturier en zijn muze. Tijdens de persconferentie zit Givenchy op zijn praatstoel. Vol liefde en emotie spreekt hij over Audrey Hepburn. Hoe ze elkaar hebben ontmoet en dat hij dacht dat ze Katherine Hepburn was, een beroemde filmster in die tijd. Hoe het klikt en hoe hun samenwerking tot een prachtige vriendschap en kunstenaarschap uitgroeit. En dat hij zo trots is op deze tentoonstelling, waar Audrey in alles doorademt.
Anekdote na anekdote dist hij op en hij spreekt vol liefde over deze prachtige filmster die hem soms belde om te zeggen: “Just to say that I love you”.
Nog actief – Deze 89-jarige couturier is nog altijd actief. Op film zie je zijn handen – vol met ouderdomsvlekken – schetsen maken. De tentoonstelling omvat het oeuvre van pakweg een halve eeuw, van de opening van Maison de Givenchy in 1952 tot zijn terugtreden bij het modehuis in 1996. Hij heeft zich volop bemoeid met de tentoonstelling in het Haagse Gemeentemuseum.
Typisch Jacky Kennedy – Ik weet eigenlijk niet zoveel van deze couturier en al rondlopend denk ik “typisch Jacky Kennedy stijl”. Die stijl herken ik wel. Jacky’s persoonlijke mode icoon is Audrey Hepburn. Het is dus niet zo gek dat Jacky voor haar kleding vaak de keuze op Givenchy liet vallen.
Sommige robes en mantelpakjes zou ik zo aantrekken; om andere zou ik met een grote boog heen lopen. Vooral de jaren “80 en “90 mode met enorme schouderpartijen doet gedateerd aan. Omdat het design van Givenchy tamelijk eenvoudig is, vind ik de kleding net niet lachwekkend. Sterker nog, het design hieronder afgebeeld, is één van mijn favorieten uit 1992. Zijde en fluweel en de kleuren knallen je tegemoet.
Prachtige materialen – Hij gebruikt prachtig linnen voor de eenvoudige pakjes. Vooral het blauwe en witte ensemble dat Audrey eind vijftiger jaren draagt, spreken me enorm aan. De bijpassende handschoenen maakt de jaren 50-Givenchy look helemaal af. Ik zie mezelf er al in dartelen. Wel met een bediende de hele dag achter me aan, met strijkijzer in de aanslag. Verder ben ik razend verliefd op de grijze wollen jurk met sjaal. Als tiener heb ik in de 60-er jaren iets vergelijkbaars gedragen. Staat me vaag iets bij van mosterdgeel, ruiten en een sjaal eraan.
Op de little black dress heeft hij oneindig gevarieerd. Van stadskleding tot avondkleding. Van mat tot glanzend. Ik ben geen fan van zwarte kleding, maar Givenchy weet als geen ander hoe je texturen moet combineren zodat je denkt “tja, dat zou ik dan toch wel willen dragen.” Wie wil nou geen fluwelen ballonrok met tafzijde van Givenchy dragen?! Of zijde met veren, zodat je als een – weliswaar zwarte – pauw met je veren kunt pronken? Hoewel, als je goed kijkt, zie je ook andere kleuren door die veren schemeren. Dat maakt zo’n robe heel spannend om naar te kijken. Kun je je voorstellen hoe dat glinstert als je je voortbeweegt.
Audrey op de cover – Ik kom in een ruimte vol met alle tijdschriften’covers’ waarop Audrey prijkt. Al vanaf de 50-er jaren pronkt ze o.a. op de Margriet. Ze is half Nederlands (moederszijde) en in die tijd zijn we natuurlijk trots op deze beroemde persoonlijkheid. Ook internationaal siert ze menig cover en zijn interviews en fotoshoots terug te zien zoals in Life Magazine, dat nu voort- bestaat als Life Time Magazine en Vogue mag ze ook tot haar trofeeën rekenen.
Kleding en films – In de grote zaal is dé grote ode aan Audrey Hepburn. Hier hangen al haar kledingstukken die ze in verschillende films heeft gedragen. Zij laat zelfs in haar contract opnemen dat zij alleen kleding van Givenchy in haar films wil dragen: “Alleen als ik zijn creaties draag, ben ik mijzelf. Hij is veel meer dan een ontwerper van kleding, hij creëert persoonlijkheden.” In de filmclips zie je de jurken die tentoongesteld zijn. Mijn favoriet is de gele bloemenjurk met boothals en stro hoed. Audrey heeft smalle schouders, een lange hals en kleine borsten, het ideale postuur voor een boothals. En dan… de zwarte avondjurk uit de openingsscène Breakfast at Tiffany’s, met die prachtige streng parels en het wereldberoemde, oh zo elegante, sigarettenpijpje. Audrey is zeer slank. Zo slank zelfs dat Givenchy dat soms wat probeert te verhullen. “Ze is echter heel trots op haar figuur. Wil ik de hals van haar jurk wat meer laten aansluiten om haar sleutelbenen te verhullen, trekt zij die hals weer naar beneden”, lacht hij tijdens de persconferentie.
Dubbelganger – Natuurlijk dragen meer vrouwen Givenchy. Soms meer dan gewenst! Uiterst geestig is de foto waarop Wallis (Hertogin van Windsor ) met de Barones de Rédes staat te praten. Ze dragen dezelfde Givenchy creatie. Gelukkig lijken ze er wel om te kunnen lachen. Ik heb overigens een paar keer moeten kijken of ik niet een spiegelbeeld zie. De vrouwen zien er nagenoeg gelijk uit en niet alleen door de jurk. Ook het kapsel en de juwelen zijn vrijwel identiek.
Trouwjurken – In een andere ruimte zijn foto’s van de twee bruidsjurken van Audrey. Aan het einde van de tentoonstelling zijn de bruidsjurken tentoongesteld. De eerste jurk ( 1954) is van haar huwelijk met Mel Ferrer. De invloeden van Balenciaga en Dior zie je terug in de uitvoering. Bij de tweede bruidsjapon zijn de swinging sixties van invloed op de roze minijurk als ze in 1969 met de Italiaan Andrea Dotti trouwt.
Audrey en Unicef – Audrey is nog steeds een stijlicoon die inspiratie biedt aan velen. Haar visie op schoonheid was puur en gekoppeld aan innerlijke waarden. Zij bracht alles terug naar de essentie “Zorg. Wees vriendelijk. Heb lief.” Dat bracht zij ook tot uiting in haar activiteiten als Unicef ambassadeur. Zo herinneren we haar niet alleen als beroemde filmster maar ook als de vrouw die namens Unicef opkwam voor kinderen in de hele wereld.
De tentoonstelling is in het Haags Gemeentemuseum en te zien t/m 26 maart 2017. Erica Pach was voor Kleur & Stijl aanwezig bij de persconferentie van Hubert Givenchy
